|
Λίγα λόγια για το σχολείο μας...
Το σχολείο από της ιδρύσεώς του, το έτος 1875 και μέχρι την απελευθέρωση, το 1931, στεγαζόταν σε κατοικία που είχε παραχωρήσει η εκκλησία. Από το έτος 1910 έγιναν ενέργειες για την ανέγερση νέου διδακτηρίου. Ύστερα από ενοχλήσεις, προτάσεις και υπομνήματα των κατοίκων προς την Τουρκική Κυβέρνηση στο τέλος του 1910, δόθηκε "φιρμάνι" από τον σουλτάνο Ρεσέτ για την ανέγερση του νέου διδακτηρίου. Δυο χρόνια αργότερα έγινε η θεμελίωση του νέου διδακτηρίου. Αποπερατώθηκε στο τέλος του 1914 με την πρωτοβουλία του αειμνήστου μητροπολίτη Κασσανδρείας Ειρηναίου και της συνεργασίας της εκκλησιαστικής επιτροπής που την αποτελούσαν οι: Ζαχαρίας Παπαγρηγορίου, Νικόλαος Παπανικολάου και Ιωάννης Γιαγκούδης. Το κτίριο αυτό υπάρχει και σήμερα και έγινε βάσει σχεδίων του μηχανικού Παιονίδη. Η δαπάνη της οικοδομήσεως ανήλθε σε 400 χρυσές λίρες από δωρεές των κατοίκων. Η αποχωμάτωση, προμήθεια πέτρας, νερού, άμμου, ασβέστη κ.λ.π. έγινε με εθελοντική προσωπική εργασία των κατοίκων. Από το γεγονός αυτό συμπεραίνουμε ότι όλοι προσέφεραν ό,τι ήταν δυνατό, για τον υψηλό αυτό σκοπό και αποδεικνύει τον ακράτητο πόθο τους για την καλλιέργεια της Ελληνικής Παιδείας. Τόση δε υπήρξε η θέρμη και ο ζήλος αυτών των ανθρώπων και ο ενθουσιασμός τους γιατί τα παιδιά τους θα απολάμβαναν το αγαθό της ελεύθερης πλέον Ελληνικής Παιδείας, που αυτοί δεν είχαν την τύχη να δεχτούν λόγω της υποδούλωσης στους Τούρκους, ώστε κατά τη θεμελίωση του διδακτηρίου έριχναν λίρες χρυσές λέγοντας: "χρυσές λίρες πρέπουν, σαν τα χρυσά γράμματα που θα μάθουν τα παιδιά μας". Σ' αυτό το διδακτήριο, τιμής ένεκεν, υφίσταται ο τίτλος του παλαιού σχολείου: "Αστική Σχολή Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητας Ζουμπάτες" με χρυσή γραφή, η οποία έχει επιχριστεί. Καμία παρέμβαση ή τροποποίηση δεν έγιναν στο διδακτήριο εκτός από τους απαραίτητους υδροχρωματισμούς. Το έτος 1950 έγινε η περίφραξη και το έτος 1955 αντικαταστάθηκαν τα ξύλινα κουφώματα των παραθύρων με σιδερένια. Πέραν των άλλων, το διδακτήριο χάρις στα καλά υλικά και της επιμελημένης εργασίας αν και έχουν περάσει 87 χρόνια βρίσκεται σε ικανοποιητική κατάσταση. Είναι μονώροφο, λιθόκτιστο, τύπου τετραταξίου με ξύλινα δάπεδα και οροφή. Μπροστά από την κύρια είσοδο υπάρχει βεράντα σκεπαστή στην οποία οδηγεί τους εισερχόμενους σκάλα πέτρινη με δεκατρία σκαλοπάτια. Το διδακτήριο βρίσκεται στο ανατολικό μέρος του οικισμού και έχει δώδεκα μέτρα ύψος. Το 1993 το δημοτικό σχολείο μεταστεγάστηκε στο καινούριο διδακτήριο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Κουζούνιας Βασίλειος, πρώην δ/ντής του σχολείου. |