Επίσκεψη της ΣΤ΄ τάξης στο Ρούπελ
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 05 Δεκεμβρίου 2018 20:06
Ένα πρωινό με τη ΣΤ΄ τάξη στο Ρούπελ
Ήταν ένα φωτεινό πρωινό του Οκτώβρη, όταν ανεβαίναμε τις πλαγιές του όρους Άγκιστρο με το λεωφορείο. Η ταμπέλα το έγραφε καθαρά «Οχυρό Ρούπελ». Φτάσαμε ψηλά και οι πρώτοι που συναντήσαμε ήταν οι φαντάροι του οχυρού. Μας υποδέχθηκαν και μας ξενάγησαν στα ηρωικά χώματα του Ρούπελ που σφυροκοπήθηκε από τους Γερμανούς κατά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, αλλά αντιστάθηκε σθεναρά. Η θέα μοναδική, επιβλητική. Ήταν σα να επιστατούσε το οχυρό ως ακοίμητος δράκος την κοιλάδα του Στρυμόνα που απλωνόταν. Τίποτε δεν μπορούσε να του ξεφύγει, μήτε πετούμενο, μήτε ερπετό, πολύ περισσότερο άνθρωπος, Αμέσως αντιληφθήκαμε τη στρατηγική σημασία της θέσης του. Αυτό που εντυπωσίασε όμως στη συνέχεια δεν ήταν η θέα, αλλά ο αθέατος κάτω κόσμος του. Όταν διαβήκαμε την υπόγεια πόρτα του μια υγρασία μας τύλιξε ολόκληρους και οι τοίχοι, οι δαιδαλώδεις διάδρομοι, τα όπλα, το πρόχειρο ιατρείο άρχισαν να μαρτυρούν τη σκληρή αλήθεια τους. Κι ήταν η ιστορία τώρα πια ζωντανή μπροστά μας τόσο που λες πως αν κάναμε απόλυτη σιγή θα ακούγαμε «κουράγιο αδέλφια», «βάστα αδελφέ», «τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται» ή θα συναπαντούσαμε το Γεώργιο Δουράτσο να εμψυχώνει τους άνδρες του. Βγαίνοντας αντικρίσαμε αντίπερα το Μπέλλες. Θυμηθήκαμε πως εκεί ο Δ. Ίτσιος ως επικεφαλής σε πολυβολείο του Μπέλλες, αυτός και άλλοι δύο από τους πέντε στρατιώτες του παρέμειναν υπερασπίζοντας τη θέση τους μέχρι την τελευταία σφαίρα που τους απέμεινε. Όταν έγινε κατάληψη του πολυβολείου ο Γερμανός διοικητής Σόρνερ αφού τον συγχάρηκε για την ανδρεία που επέδειξε, διέταξε να τον εκτελέσουν. Το προκύνημα στον ιερό τόπο είχε τελειώσει και αν και κατεβαίναμε την πλαγιά η υπερηφάνεια μας γι αυτούς τους Έλληνες είχε ανέβει στα ύψη.
